کد مطلب:188727 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:160
نفی روحیه ی عافیت طلبی و توجیه گری
امام باقر (ع) در نكوهش عافیت طلبان و كسانی كه امر به معروف و نهی از منكر را به مواردی منحصر كرده اند كه زیان و خطری را متوجه ایشان نسازد، می فرماید:
در آخرالزمان، مردمی می آیند كه... امر به معروف و نهی از منكر را لازم نمی شمرند، مگر زمانی كه ایمن از ضرر باشند (امر به معروف و نهی از منكر مایه ی زیان جانی و یا مالی آنان نشود!) هماره در تلاشند تا برای اعمال و آرزوهای خود راه توجیه و عذر و بهانه ای پیدا كنند، و در این راستا می كوشند تا لغزش ها و فساد عالمان را بیابند و افشا كنند (و با این كار نادرستی های خود را موجه سازند و ارج عالمان را فرو ریزند). از میان تكالیف دینی به نماز و روزه و اموری كه خدشه ای به جان و مالشان وارد نیاورد، رو می آورند؛ چه، اگر نماز هم مایه ی آسیب به سایر امور اقتصادی و رفاهی ایشان شود، از آن نیز روی برخواهند تافت، همان گونه كه از بارزترین واجبات - امر به معروف و نهی از منكر - روی برگردانده اند! [1] .
در ادامه ی این بیان، امام باقر می فرماید:
[ صفحه 120]
خداوند به شعیب پیامبر (ع) وحی كرد: من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم كرد: چهل هزار نفر از بدان و ناصالحان و شصت هزار نفر از نیكان!
شعیب گفت: پروردگارا! عذاب و كیفر بدكاران، علتش روشن است، اما چرا نیكان باید عذاب شوند؟
خداوند به او وحی كرد: نیكان از آن جهت عذاب می شوند كه در برابر گنهكاران چرب زبانی كردند و نرمش نشان دادند و به خاطر خشم الهی، بر اهل معصیت خشم نگرفتند! [2] .
در آخرالزمان، مردمی می آیند كه... امر به معروف و نهی از منكر را لازم نمی شمرند، مگر زمانی كه ایمن از ضرر باشند (امر به معروف و نهی از منكر مایه ی زیان جانی و یا مالی آنان نشود!) هماره در تلاشند تا برای اعمال و آرزوهای خود راه توجیه و عذر و بهانه ای پیدا كنند، و در این راستا می كوشند تا لغزش ها و فساد عالمان را بیابند و افشا كنند (و با این كار نادرستی های خود را موجه سازند و ارج عالمان را فرو ریزند). از میان تكالیف دینی به نماز و روزه و اموری كه خدشه ای به جان و مالشان وارد نیاورد، رو می آورند؛ چه، اگر نماز هم مایه ی آسیب به سایر امور اقتصادی و رفاهی ایشان شود، از آن نیز روی برخواهند تافت، همان گونه كه از بارزترین واجبات - امر به معروف و نهی از منكر - روی برگردانده اند! [1] .
در ادامه ی این بیان، امام باقر می فرماید:
[ صفحه 120]
خداوند به شعیب پیامبر (ع) وحی كرد: من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم كرد: چهل هزار نفر از بدان و ناصالحان و شصت هزار نفر از نیكان!
شعیب گفت: پروردگارا! عذاب و كیفر بدكاران، علتش روشن است، اما چرا نیكان باید عذاب شوند؟
خداوند به او وحی كرد: نیكان از آن جهت عذاب می شوند كه در برابر گنهكاران چرب زبانی كردند و نرمش نشان دادند و به خاطر خشم الهی، بر اهل معصیت خشم نگرفتند! [2] .
[1] يكون في آخر الزمان قوم يتبع فيهم قوم مراؤون... لا يوجبون امرا بمعروف و لا نهيا عن منكر الا اذا امنوا الضرر، يطلبون لانفسهم الرخص والمعاذير يتبعون زلاة العلماء و فساد عملهم، يقبلون علي الصلاة و الصيام و ما لا يكلمهم في نفس و لا مال و لو اضرت الصلاة بسائر ما يعملون باموالهم و ابدانهم لرفضوها... (مدرك سابق).
[2] ... و أوحي الله عزوجل الي شعيب النبي (ع): اني معذب من قومك مائةالف - اربعين الفا من شرارهم و ستين الفا من خيارهم - فقال (ع): يا رب هؤلاء الأشرار، فما بال الاخيار؟ فاوحي الله عزوجل اليه: داهنوا اهل المعاصي و لم يغضبوا لغضبي. فروع كافي 5 / 56.